Ζητάμε συμβουλές για το δάνειο μας από τον Δ/ντή της Τράπεζας ή τον υπάλληλο που “ξέρουμε” και “εμπιστευόμαστε” στη διαπραγμάτευση με την Τράπεζα ή τον Διαχειριστή Δανείων χωρίς να συνηδητοποιούμε πολλές φορές, ότι αυτοί οι ίδιοι εκπροσωπούν τον πιστωτή μας!

Αυτό είναι ένα παράδειγμα από τις συχνές παγίδες που “πέφτουμε” κατά την διαπραγμάτευση με την Τράπεζα ή τον Διαχειριστή Δανείων κατά την ανανέωση ή ρύθμιση των δανείων μας.

Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε 5 από τις συχνότερες παγίδες.

Μετατροπή οφειλής από τον ΑΑΛ (Αλληλόχρεο λογαριασμό) σε Μακροπρόθεσμο δάνειο.

Γιατί άραγε η επιχείρηση να προσέξει, όταν η Τράπεζα της προτείνει την μετατροπή του «παγωμένου» κεφαλαίου του ΑΑΛ σε ένα Μακροπρόθεσμο δάνειο με συγκεκριμένο πλάνο αποπληρωμών?

Από χρηματοοικονομική άποψη μάλιστα, αυτός ο χειρισμός θεωρείται ο πιο σωστός, δηλαδή ένα «παγωμένο» υπόλοιπο ΑΑΛ (που βρίσκεται μπορεί χρόνια «ακίνητο») να μετατρέπεται σε μακροπρόθεσμο δάνειο με συγκεκριμένο πλάνο πληρωμών ώστε κάποια στιγμή να αποπληρωθεί και να «κλείσει».

Ωστόσο, σε αυτό ακριβώς το σημείο, μπορεί να κρύβεται μια ευκαιρία για τον επιχειρηματία, ώστε να πετύχει μια πιο ευνοϊκή ρύθμιση της οφειλής του.

Στην Τράπεζα, δεν αρέσουν τα δάνεια για κεφάλαιο κίνησης (Αλληλόχρεοι λογαριασμοί) που δεν ανακυκλώνονται (γυρίζουν), γιατί θεωρείται ότι δεν εξυπηρετούν τον σκοπό που έχουν δοθεί, δηλαδή να χρηματοδοτούν το κεφάλαιο κίνησης του επιχειρηματία, που σημαίνει πρακτικά να επιστρέφει τα χρήματα που λαμβάνει και αντίστροφα.

Ωστόσο, υπάρχει και ένας άλλος λόγος πιο σημαντικός, που η τράπεζα επιμένει κάθε ΑΑΛ να μετατρέπεται σε Μακροπρόθεσμο δάνειο.

Ο λόγος είναι ότι το Μακροπρόθεσμο δάνειο μπορεί να καταγγελθεί πιο εύκολα από ότι ο ΑΑΛ σε περίπτωση που η επιχείρηση δεν το πληρώνει. Το ουσιώδες εδώ είναι, ότι στη περίπτωση της σύμβασης του ΑΑΛ, το κεφάλαιο «δεν λήγει» δεν καθίσταται δηλαδή ληξιπρόθεσμο. Έτσι, ο μόνος λόγος που μπορεί ένας ΑΑΛ να θεωρηθεί ληξιπρόθεσμος είναι να μην πληρωθούν οι τόκοι που βγαίνουν ανά 3μηνο. Αυτό σημαίνει, ότι εάν μία επιχείρηση πληρώνει κανονικά τους τόκους ο ΑΑΛ δεν μπορεί να καταγγελθεί και ο επιχειρηματίας δεν μπορεί να πιεστεί από την Τράπεζα για την όποια ρύθμιση με την απειλή νομικών ενεργειών.

Ενώ, στη περίπτωση όπου μία δόση του Μακροπρόθεσμου δανείου δεν πληρωθεί, τότε το δάνειο θεωρείται ληξιπρόθεσμο.

Αυτό σημαίνει ότι εάν μου προτείνουν την μετατροπή του ΑΑΛ σε δάνειο με συγκεκριμένο πλάνο αποπληρωμής να το αρνηθώ;

Σαφώς όχι.

Απλώς η επιχείρηση θα πρέπει να διαπραγματευτεί και αυτή τους όρους της μετατροπής (π.χ. μείωση επιτοκίου, άνετο πλάνο αποπληρωμής κ.λ.π), έχοντας ως μοχλό πίεσης ότι εάν πληρώνει κανονικά τους τόκους, κανείς δεν μπορεί να την υποχρεώσει να πληρώσει το κεφάλαιο του Αλληλόχρεου λογαριασμού της και να καταγγείλει το δάνειο.

Όταν ο δανειστής προσφέρει μια μη ρεαλιστική επέκταση της διάρκειας του δανείου ώστε να «χαμηλώσει η μηνιαία δόση».

Αυτή είναι μια κλασική παγίδα που πέφτουν πολλές επιχειρήσεις που διατηρούν ένα μακροπρόθεσμο δάνειο και τους προσφέρεται (ή και ζητούν) μειωμένη δόση γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν πλέον στο συμφωνημένο πρόγραμμα αποπληρωμής.

Η επέκταση της διάρκειας ενός δανείου που οδηγεί στη μείωση της υφιστάμενης δόσης, πρέπει να γίνεται υπό προϋποθέσεις ώστε να εξασφαλίζεται ότι αυτή η αλλαγή διευκολύνει και δεν επιβαρύνει τον δανεισμό της επιχείρησης.

Για παράδειγμα, η χαμηλή δόση μπορεί να σημαίνει πληρωμή μόνο των τόκων ή και μέρος του κεφαλαίου της δόσης που η επιχείρηση πληρώνει. Σε αυτή την περίπτωση, η επιχείρηση θα πρέπει να γνωρίζει, ότι η μερική πληρωμή της δόσης κατά κανόνα σημαίνει επιβάρυνση από τόκους που δεν πληρώνονται ή από κεφάλαιο που δεν μειώνεται. Μια τέτοια ρύθμιση θα πρέπει να υιοθετείται μόνο βραχυπρόθεσμα εάν είναι να διευκολύνει ένα παροδικό πρόβλημα ρευστότητας της επιχείρησης.

Άλλος τρόπος, είναι η επέκταση της διάρκειας του δανείου. Η επέκταση αυτής της διάρκειας, σημαίνει αυτόματα αύξηση των συνολικών τόκων που θα κληθεί να πληρώσει η επιχείρηση μέχρι την εξόφληση του δανείου. Εάν η επέκταση της διάρκειας του δανείου δεν συνοδευτεί από αντίστοιχη μείωση του επιτοκίου, τότε οι τόκοι που θα κληθεί να πληρώσει η επιχείρηση, θα αυξηθούν σημαντικά.

Για τους παραπάνω λόγους, όταν προσφέρεται μία τέτοιου είδους διευκόλυνση, η επιχείρηση θα πρέπει να είναι προσεκτική ώστε η διευκόλυνση αυτή, να μην συνεπάγεται σημαντική επιβάρυνση στο κόστος δανεισμού της.

Η απειλή άσκησης νομικών ενεργειών, ώστε η επιχείρηση να αποδεχθεί την πρόταση ρύθμισης που προτείνει η Τράπεζα ή ο Διαχειριστής Δανείων.

Η απειλή άσκησης νομικών ενεργειών (δηλαδή καταγγελία της σύμβασης, επιβολή κατασχέσεων, πλειστηριασμού κ.λ.π) αποτελεί τον βασικότερο μοχλό πίεσης των Τραπεζών ή και των Διαχειριστών δανείων προς τους οφειλέτες, για να αποδεχθούν την πρόταση που τους προσφέρουν.

Η ψυχολογική πίεση που ασκείται προς τον οφειλέτη είναι ακόμη μεγαλύτερη, όταν ο τελευταίος δεν είναι ενημερωμένος σχετικά με τις νομικές διαδικασίες και τους χρόνους που απαιτούνται για να υλοποιηθούν αυτές οι νομικές ενέργειες, με αποτέλεσμα ο οφειλέτης να έχει την εντύπωση ότι αν η Τράπεζα αποφασίσει να πατήσει το «κουμπί» των νομικών ενεργειών, την άλλη μέρα θα βρεθεί στον «δρόμο», έξω δηλαδή από το σπίτι, το μαγαζί του ή την επιχείρηση του.

Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μία σειρά.

Για να καταγγείλει η Τράπεζα ή ο Διαχειριστής μία σύμβαση δανείου, είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει την διαδικασία που προβλέπει ο Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών (ν. 4224/2013).

Ο κώδικας, προβλέπει μια συγκεκριμένη διαδικασία με συγκεκριμένους χρόνους και βήματα ώστε οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν σε ρύθμιση των οφειλών. Εάν η διαδικασία για την εύρεση συναινετικής λύσης αποτύχει, τότε ο οφειλέτης (ιδιώτης ή επιχείρηση) χαρακτηρίζεται ως «μη συνεργάσιμος» και η Τράπεζα ή ο Διαχειριστής καταγγέλλει το δάνειο.

Μετά την καταγγελία του δανείου, ο Δανειστής θα πρέπει να εκδώσει διαταγή πληρωμής, να εγγράψει κατάσχεση και μετά να ορίσει πρόγραμμα πλειστηριασμού ακινήτου (ή και κινητού) και όλα αυτά να απαιτούν ένα χρονικό διάστημα τουλάχιστον έτους.

Ωστόσο, ο πλειστηριασμός ενός ακινήτου μπορεί να καθυστερήσει για χρόνια, είτε επειδή ο οφειλέτης αντιδράσει νομικά (αναστολή και ανακοπή), είτε επειδή δεν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι για το ακίνητο, είτε επειδή ακόμη και εάν το ακίνητο πωληθεί καθυστερήσει η είσπραξη των χρημάτων από τον δανειστή (π.χ. ανακοπή επί του πίνακα κατάταξης).

Είναι λοιπόν λογικό να συμπεράνει κανείς ότι και για την Τράπεζα, η ανάληψη νομικών ενεργειών εναντίον των οφειλετών, δεν είναι η πρώτη επιλογή τόσο λόγω του χρόνου που χρειάζεται για να εισπράξει (μπορεί να πάρει και χρόνια) όσο και των νομικών εξόδων που θα πρέπει να καταβάλει η ίδια, για όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

Ζητάμε συμβουλές για το δάνειο μας από τον Δ/ντή της Τράπεζας ή τον υπάλληλο χορηγήσεων, επειδή συνεργαζόμαστε για χρόνια.

Είναι ανθρώπινο, όταν μια επιχείρηση αντιμετωπίζει πρόβλημα με τα δάνεια της, να στρέφεται για βοήθεια στους ανθρώπους που συνεργάζονταν τόσο χρόνια είτε αυτοί είναι ο Δ/ντής του κατ/τος ή ο υπάλληλος χορηγήσεων.

Ωστόσο, όσο και αν αυτό θεωρείται αυτονόητο, πολλές φορές ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι υπάλληλοι της Τράπεζας και εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Τράπεζας!!

Όσα χρόνια και εάν συνεργαζόσασταν με την Τράπεζα και τους ανθρώπους της (όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά), δεν θα πρέπει να ξεχνάτε ότι όταν τα πράγματα δυσκολέψουν για εμάς, αυτοί θα είναι με το μέρος της Τράπεζας και θα προσπαθήσουν να σας πείσουν για μια πρόταση που εξυπηρετεί κατά κανόνα την Τράπεζα και (σχεδόν πάντα) όχι εμάς.

Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει να εμπιστευτούμε ιδανικά ανθρώπους με τραπεζική εμπειρία, που θα γνωρίζουν πως «παίζεται το παιχνίδι» και θα μπορούν να σας συμβουλεύσουν σωστά και να πετύχουν την καλύτερη δυνατή λύση για την περίπτωση σας.

Όταν η επιχείρηση πάει στη διαπραγμάτευση με την Τράπεζα ή τον Διαχειριστή Δανείων χωρίς σχέδιο και κυρίως χωρίς επαγγελματική βοήθεια.

Τα επιχειρηματικά δάνεια στη πλειονότητα τους είναι μεγάλου ύψους ιδίως όταν είναι ληξιπρόθεσμα για πολύ καιρό. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στη διαπραγμάτευση με τον δανειστή, μπορείς να κερδίσεις αλλά και να χάσεις πολλά!

Για αυτό, η επιχείρηση θα πρέπει να προσέρχεται καλά προετοιμασμένη, με σχέδιο δράσης, μία ρεαλιστική πρόταση οπλισμένη με υπομονή και επιμονή, έχοντας επαγγελματική συμβουλευτική υποστήριξη για να ανταπεξέλθει σε αυτή την διαδικασία, με επιτυχία.

Συμπέρασμα

Η διαπραγμάτευση της επιχείρησης με την Τράπεζα (ή τον Διαχειριστή δανείων) κρύβει παγίδες καθώς όπως συμβαίνει με όποια άλλη διαπραγμάτευση, πρόκειται για ένα είδος καλυμμένης σύγκρουσης μεταξύ δύο μερών με αντίθετα συμφέροντα, που όμως θέλουν να βρουν μία κοινά αποδεκτή λύση (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας).

Η τράπεζα (ή ο Διαχειριστής των δανείων) έρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως ο ισχυρός εκ των δύο, με σκοπό να επιβάλει τους όρους της συμφωνίας για την ρύθμιση των οφειλών της επιχείρησης, απειλώντας την με νομικές ενέργειες όταν η τελευταία δεν συμμορφώνεται με την θέληση της πρώτης.

Όταν μάλιστα η επιχείρηση έχει μεγάλες τραπεζικές οφειλές, που σημαίνει διαφορά πολλών χιλιάδων ευρώ μεταξύ μιας καλής και μιας κακής συμφωνίας ρύθμισης, τότε η στήριξη από έναν καλό επαγγελματία σύμβουλο, εκτός από ενδεδειγμένη είναι και απαραίτητη.

Ιδανικός επαγγελματίας σύμβουλος για αυτή την περίπτωση είναι ένα πρώην τραπεζικό στέλεχος με εμπειρία και γνώση στη αναδιάρθρωση επιχειρηματικών δανείων. Ο λόγος είναι απλός. Πέραν της γνώσης και της εξειδίκευσης του, γνωρίζει από πρώτο χέρι, πως λειτουργεί η Τράπεζα σε αυτές τις περιπτώσεις και πως μπορεί να πετύχει για την επιχείρηση, το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα, βάσει πάντα των δεδομένων της υπόθεσης.

Ως πρώην Τραπεζικά στελέχη, μπορούμε να σας προσφέρουμε αξιόπιστη και σοβαρή υποστήριξη στην διαπραγμάτευση των οφειλών σας με την Τράπεζα ή τον Διαχειριστή δανείων, ενώ μπορούμε να σας προσφέρουμε και νομική κάλυψη εάν αυτό χρειασθεί.

Ρωτήστε μας τώρα, για την περίπτωση σας!

Δείτε επίσης: Εξωδικαστικός Μηχανισμός ή Απευθείας διαπραγμάτευση με την Τράπεζα για την ρύθμιση Επιχειρηματικών Δανείων;

Επισκεφθείτε την Αρθρογραφία, για περισσότερα θέματα σχετικά με την ρύθμιση οφειλών.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια του συγγραφέα.