ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ, ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ, ΠΤΩΧΕΥΣΗ & ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.
Σκοπός του παρόντος άρθρου, είναι να παρουσιαστούν συγκεκριμένα σενάρια οφειλών επιχειρήσεων σε Τράπεζες – Funds, Δημόσιο και Ασφαλιστικά ταμεία, καθώς και ενδεικτικές λύσεις για την ρύθμιση τους.
Επιχείρηση που η περιουσία της υπερβαίνει τις υποχρεώσεις της και διατηρεί οφειλές σε Τράπεζα-Funds και στο Δημόσιο-ΕΦΚΑ.
Σε αυτή την περίπτωση ο Eξωδικαστικός μηχανισμός θα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή που θα εξετασθεί.
Ο βασικός λόγος είναι ότι στις πλείστες των περιπτώσεων, η επιχείρηση δεν μπορεί να εξυπηρετήσει την πάγια ρύθμιση των 24 δόσεων που προσφέρει απευθείας το Δημόσιο ή ο ΕΦΚΑ, ενώ μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού μπορεί να φτάσει έως και τις 240 δόσεις.
Ουσιαστικά δηλαδή, για την μέση επιχείρηση με συσσωρευμένες οφειλές προς Δημόσιο και ΕΦΚΑ, η ρύθμιση μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού, αποτελεί μονόδρομο.
Σημειωτέο δε, ότι η ρύθμιση αυτού του είδους των οφειλών γίνεται πάντα αποδεκτή από τους πιστωτές.
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν και οι οφειλές προς την τράπεζα – fund, για τις οποίες δεν είναι σίγουρη η ρύθμιση μέσω του εξωδικαστικού. Ο βασικός λόγος είναι ότι η τράπεζα – Fund, έχει την δυνατότητα να αρνηθεί την ρύθμιση που προτείνει το υπολογιστικό εργαλείο του νόμου (όταν αυτή δεν την συμφέρει) επικαλούμενη κάποια από τις αιτιολογίες που προβλέπει ο νόμος.
Για παράδειγμα, σε μία περίπτωση επιχειρηματικού δανείου που εξασφαλίζεται με προσημείωση σε ακίνητο μεγάλης εμπορικής αξίας, την τράπεζα – fund συμφέρει να «βγάλει» το ακίνητο αυτό σε πλειστηριασμό για να εισπράξει πιο γρήγορα τα λεφτά της, αντί να περιμένει έως 35 έτη (εάν δεχτεί την λύση του Εξωδικαστικού Μηχανισμού).
Στην περίπτωση αυτή, ούτε ο Κώδικας δεοντολογίας φαίνεται να βοηθάει ιδιαίτερα καθώς η Τράπεζα – Fund, θα σκεφτεί με τον ίδιο τρόπο και θα προτιμήσει μία πιο δραστική λύση όπως ο πλειστηριασμός, αντί μιας πολυετούς ρύθμισης των 35 ετών.
Η λύση της πτώχευσης, επίσης δεν αποτελεί καλή επιλογή, καθώς ισοδυναμεί με «λουκέτο» της επιχείρησης, που θα οδηγήσει στην παύση των εργασιών της και την ρευστοποίηση της περιουσίας της, δηλαδή «καταστροφική» εξέλιξη, όταν η επιχείρηση δουλεύει και το ύψος των υποχρεώσεων υπολείπεται της αξίας της περιουσίας.
Επιχείρηση έχει οφειλές σε Δημόσιο και Tράπεζες. Ο φορέας στερείται προσωπικής περιουσίας. Η περιουσία της εταιρείας είναι μικρότερη από τις υποχρεώσεις της.
Σε αυτή την περίπτωση, η εταιρεία «φλερτάρει» και με τις δύο λύσεις, αυτές του εξωδικαστικού μηχανισμού και της πτώχευσης.
Καταρχήν, θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν η εταιρεία είναι σε μία φάση ανάπτυξης που απλώς έχει να διαχειριστεί συσσωρευμένο χρέος που προέκυψε λόγω covid και ακρίβειας ή βρίσκεται σε μία φάση που απλώς καλύπτει τα έξοδα της και όσο περνά ο καιρός θα συσσωρεύει χρέη.
Στη πρώτη περίπτωση, που η δυσκολία προέκυψε λόγω αντικειμενικών συνθηκών και το μέλλον κρίνεται αισιόδοξο, τότε η επιχείρηση «αξίζει τον κόπο» να μπει σε μία διαδικασία μακροπρόθεσμων ρυθμίσεων των χρεών της μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού ή του κώδικα δεοντολογίας (όταν πρόκειται μόνο για τραπεζικές οφειλές).
Στη δεύτερη περίπτωση, όπου η επιχείρηση βρίσκεται σε μία φάση ύφεσης και το μέλλον της διαγράφεται δυσοίωνο, τότε καλό είναι να εξετασθεί και η επιλογή της πτώχευσης.
Ειδικότερα, εάν η επιχείρηση υποβάλει αίτηση πτώχευσης θα ωφεληθεί από την απαλλαγή των υποχρεώσεων της (σε διάστημα 1 ή 3 ετών) με την ρευστοποίηση μικρότερης σε αξία περιουσίας, σε σχέση με το ύψος των υποχρεώσεων της. Επιπλέον, θα επωφεληθεί με απαλλαγή χρεών και ο φορέας της επιχείρησης, που εμπλέκεται λόγω εκπροσώπησης (ά. 195 ν. 4738/2020), για οφειλές προς το Δημόσιο και τον ΕΦΚΑ που προέκυψαν 3 έως 5 έτη, πριν από την κήρυξη της πτώχευσης. Ωστόσο, ακόμη και εάν υφίστανται οφειλές προς το Δημόσιο & ΕΦΚΑ άνω της 5ετίας (προ κήρυξης πτώχευσης) και ο ίδιος ο φορέας έχει εγγυηθεί σε τραπεζικά δάνεια της επιχείρησης, μπορεί να επιδιώξει την ατομική του πτώχευση για απαλλαγή από το σύνολο των υποχρεώσεων του, ενώ παράλληλα δεν έχει κάτι να χάσει, δεδομένου ότι στερείται προσωπικής περιουσίας.
Ένα άλλο βασικό πλεονέκτημα για τον φορέα της επιχείρησης, είναι ότι ακόμη και την επόμενη ημέρα από την κήρυξη της πτώχευσης του, μπορεί να ξεκινήσει νέα επιχειρηματική δραστηριότητα, με την δυνατότητα να δημιουργήσει νέα προσωπική περιουσία χωρίς να δεσμεύεται από την πτώχευση (με εξαίρεση τα ετήσια εισοδήματα του που υπερβαίνουν τις εύλγες δαπάνες για το χρονικό διάστημα της 3ετίας μέχρι την απαλλαγή του).
Επιχείρηση που διατηρεί οφειλές αποκλειστικά σε Δημόσιο και ΕΦΚΑ. Η αξία της περιουσίας της είναι μηδενική ή χαμηλότερη από τις οφειλές της. Ο νόμιμος εκπρόσωπός της έχει προσωπική περιουσία σημαντικής αξίας.
Η περίπτωση αυτή, αποτελεί ουσιαστικά μονόδρομο για την επιλογή του Εξωδικαστικού Μηχανισμού και εξηγούμαστε.
Όταν μία επιχείρηση, διατηρεί οφειλές ενδεικτικά άνω των € 30.000 σε Δημόσιο και ΕΦΚΑ, και επιλέξει την πάγια ρύθμιση έως 24 δόσεις, τρία είναι τα πιο πιθανά ενδεχόμενα:
Α) Η επιχείρηση θα προσπαθήσει να τηρήσει μία ρύθμιση με «βαριά» μηνιαία δόση με αποτέλεσμα να «πιεστεί» η ρευστότητα της και άρα το διαθέσιμο κεφάλαιο κίνησης για την κάλυψη των τρεχουσών υποχρεώσεων.
Β) Η επιχείρηση θα «μπει» στη πάγια ρύθμιση πληρώνοντας την 1η δόση, για να αποφύγει τις κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς βραχυπρόθεσμα, αλλά δεν θα την τηρήσει, γιατί απλά δεν θα μπορεί!
Γ) Η επιχείρηση δεν θα μπει καν στη διαδικασία να αιτηθεί ένταξη στη ρύθμιση γιατί δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί ούτε καν στη πληρωμή της 1ης δόσης.
Εναλλακτικά, ο Εξωδικαστικός Μηχανισμός είναι μία επιλογή που πρέπει να εξετασθεί σοβαρά, για τους κάτωθι λόγους:
- Ρύθμιση έως 240 δόσεις (η πάγια ρύθμιση προσφέρει έως 24 μηνιαίες δόσεις).
- Δυνατότητα διαγραφών, εφόσον το ύψος των οφειλών υπερβαίνει την αξία της περιουσιακής κατάστασης της επιχείρησης.
- Σταθερό επιτόκιο 3% καθ’ όλη την διάρκεια της ρύθμισης και μικρότερο από το επιτόκιο της πάγια ρύθμισης.
Φυσικό πρόσωπο κατέχει την ιδιότητα του εκπροσώπου Α.Ε. που έχει λυθεί εδώ και αρκετά χρόνια, βρίσκεται σε εκκαθάριση και διατηρεί υψηλές οφειλές σε Δημόσιο και ΕΦΚΑ που ανάγονται σε χρήσεις πέραν της 5ετίας. Είναι κύριος ακίνητης περιουσίας υψηλής εμπορικής αξίας.
Είναι πολλές οι περιπτώσεις, φυσικών προσώπων που υπήρξαν ιδιοκτήτες, διαχειριστές ή μέλη Δ.Σ. εταιρείας που δεν λειτουργεί και κληρονόμησαν τις οφειλές της εταιρείας αυτής σε Δημόσιο και ΕΦΚΑ.
Όπως αναφέρθηκε και στη παραπάνω περίπτωση, η εναλλακτική που προσφέρεται για ρύθμιση οφειλών προς το Δημόσιο και ΕΦΚΑ είναι η πάγια ρύθμιση έως 24 δόσεις, που στις περισσότερες των περιπτώσεων καταλήγει σε μία υψηλή μηνιαία δόση, που είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί.
Επιπλέον, ούτε η επιλογή της ατομικής πτώχευσης φαίνεται να βοηθάει το φυσικό πρόσωπο της περίπτωσης, ώστε να απαλλαγεί από τις οφειλές, καθώς αυτές έχουν «γεννηθεί» προ 5ετίας.
Μέχρι πρότινος, οι οφειλές αυτές δεν εντάσσονταν στον Εξωδικαστικό Μηχανισμό, ωστόσο με τις νέες αλλαγές στη διαδικασία, οι οφειλές αυτές μπορούν πλέον να ενταχθούν, και το φυσικό πρόσωπο του σεναρίου, να διεκδικήσει την ρύθμιση τους έως 240 δόσεις.
Επιπλέον, και καθώς το φυσικό πρόσωπο διαθέτει ακίνητη περιουσία σημαντικής αξίας, δεν θα κινδυνεύει από κατασχέσεις ή άλλα αναγκαστικά μέτρα κατά της περιουσίας του, εφόσον συνάψει ρύθμιση μέσω του Εξωδικαστικού Μηχανισμού.
Τόσο ο νόμος της Δεύτερης ευκαιρίας όσο και ο κώδικας δεοντολογίας των Τραπεζών νωρίτερα, δημιούργησαν κάποια βασικά εργαλεία ρύθμισης για τις οφειλές των επιχειρήσεων προς τράπεζες – funds, Δημόσιο και ΕΦΚΑ που συσσωρεύτηκαν ως απόρροια της οικονομικής κρίσης, του covid και της ακρίβειας.
Ωστόσο, η επιλογή εκείνου του εργαλείου ρύθμισης, που θα δώσει την καλύτερη δυνατή λύση στο πρόβλημα χρέους της επιχείρησης, είναι έργο ενός εξειδικευμένου συμβούλου με γνώση και εμπειρία, καθώς ένας απρόσεκτος χειρισμός, μπορεί να επιδεινώσει το πρόβλημα.
Επικοινωνήστε για την υπόθεση σας
Επισκεφθείτε την Αρθρογραφία, για περισσότερα θέματα σχετικά με την ρύθμιση οφειλών
